Zmiany --> opowiadanie

kuba18p

ZMIANY

Wiosenny wiatr kołysał liśćmi, wywołując ich cichy szept. Promienie słoneczne przedzierały się przez gałęzie,lekko osiadając na twarzy Adama. Dzień bez wątpienia był piękny i to sprawiało, że nawet najdrobniejsze detale, jak pozytywna ocena z historii czy błękitne niebo, były źródłem szczęścia i zadowolenia. Adam siedział na ławce nieopodal szkoły i bez reszty oddał się pływaniu w oceanie swoich myśli. Świat jego uczuć charakteryzował kontrast. Z jednej strony radość wywołana nową szkoła i, co z tym się wiąże, nowymi znajomymi, a z drugiej smutek spowodowany nieuchronnym rozstaniem z przyjaciółmi, z którymi spędzał najpiękniejsze chwile w swoim życiu.
Ryk silnika samochodowego wyrwał go z otchłani zadumy. Rozglądnął się dookoła; widok,który od lat mu towarzyszył. Przed nim znajdowało się asfaltowe boisko, na którym żółte i białe linie zaznaczyły swoją obecność. Natomiast za jego plecami stała szkoła: 2-piętrowy budynek z elewacją w kolorze żółtym. Tyle wspomnień wiązało się z tym miejscem. Wszystkie tkwiły w umyśle Adama, szczelnie zamknięte przez jego pamięć. Mimowolnie oddał się retrospekcji, która przeniosła go do przeszłości. Oczami wyobraźni widział siebie; szczupłego dziewięciolatka z jasną czupryną , który dopiero oswajał się ze specyficzną, szkolną rzeczywistością.
W jednej chwili strumień wspomnień wysechł, pozwalając tym samym dojść do głosu teraźniejszości. Przed Adamem stanął starszy człowiek- uśmiechał się pogodnie. Ubrany był w płaszcz koloru oliwkowego, sięgający mu do kolan. W prawej ręce trzymał czarny parasol. Na jego twarzy starość zaczęła manifestować swoje istnienie. Mimo to, nie sprawiał wrażenia osoby niesprawnej fizycznie. Wręcz przeciwnie, bez słów zarażał optymizmem. Adam to czuł. Nastąpiła chwila ciszy, po czym starszy pan rzekł:
- Dzień dobry, młody człowieku. Nazywam się Jan Figurski. - Uśmiechnął się. - Bodajże 10 lat temu uczyłem w tym gimnazjum. Teraz korzystam z uroków emerytury. Mam liczne wspomnienia związane z tym miejscem. - Szczery uśmiech nie schodził z jego twarzy.
- Miło mi pana poznać- odpowiedział - Ja nazywam się Adam Nowakowski. Uczęszczam do tego gimnazjum, dokładnie do 3 klasy.
- Więc rozumiem, że za kilka miesięcy czeka się rozstanie z tą szkołą. Wiem, że to nie jest łatwe. Masz ochotę o tym porozmawiać- zapytał, jednocześnie dając Adamowi czas na rozpatrzenie swojej propozycji.
Adam już dawno chciał komuś zwierzyć się ze swoich refleksji, ale brakowało mu odwagi. Tymczasem tama hamująca jego uczucia, pękła pod naporem myśli, powodując potok słów.
- Chętnie- odparł Adam, czując jak nadmiar negatywnych emocji opuszcza jego ciało.
Pan Figurski stał w lekkim rozkroku, świdrując Adama swoimi oczami, błękitnymi jak morze.
- Na pierwszy rzut oka widać, że coś cię gryzie. Domyślam się, że chodzi o rozłąkę ze szkołą i znajomymi.
- Ma pan rację. - Wyraz smutku wkradł się na twarz Adama.
- Pozwolisz, że wytłumaczę ci nierozłączny element naszego żywota, jakim są zmiany. Jeśli zacznie wiać nudą, to mów bez skrępowania- powiedział pan Figurski, po czym rozpoczął próbę skierowania samopoczucia Adama na właściwe tory.
Adam przytaknął i wbił wzrok w niebo, które zachwycało swoją elegancją. Jednak po chwili jego ciekawość zwróciły słowa pana Figurskiego.
- Zmiany, mój drogi, żadnemu człowiekowi nie są obce. Obce może być jedynie to, co konkretna zmiana przyniosła.
- W moim przypadku obcy będą ludzie z nowej szkoły- dodał Adam.
- Otóż to. Kończysz gimnazjum, ale to nie znaczy, że kładziesz kres wszystkim starym znajomościom. Kontakt z klasą nie będzie może już tak intensywny. Sądzę, że przyjaźnie przetrwają. W końcu dziewięć wspólnie spędzonych lat musi skutkować.
- W swojej nowej szkole poznasz wiele ciekawych osób. Tak więc widzisz, że sytuacja ma swoje plusy. - Pan Figurski zerknął na Adama i ujrzał cień radości na jego twarzy.
- Nie brałem pod uwagę tego aspektu- oznajmił Adam.
Pan Figurski spojrzał na tarczę swojego srebrnego zegarka, energicznie wstał i rzekł do chłopaka:
- Przeanalizuj to, co ci powiedziałem. Jesteś bystry, więc wyciągniesz trafne wnioski. Przepraszam, ale na mnie już czas. Żona czeka. Do zobaczenia, mam nadzieję.
- Do widzenia- pożegnał się Adam. - Dziękuję za pomoc- krzyknął w kierunku pana Figurskiego, który zniknął z zasięgu wzroku.
Zmiany nie są wcale złe, pomyślał Adam. Zignorował resztki przygnębienia, drzemiącego w jego umyśle i uśmiechnął się na znak, że ład znalazł dostęp do jego serca.

P.S Pisałem to na język polski, stąd te "sztywne" dialogi Very Happy

Będę wdzięczny za wasze opinie. Pozdrówki Very Happy

AGA

Obiecuje , przeczytam i skomentuje , ale obecnie z koleżanką tworze internetową gazetke i ... ucze się jenzyka xhtml.

kuba18p

Trzymam Cię za słowo, bo jestem ciekaw Twojej opinii Very Happy

Pozdrawiam Wink

AGA

Hmmm.... ciekawe , aczkolewiek bywały lepsze.Jeżeli mogę napisać obiektywną opinie to uważam , że powinieneś wybierać bardziej wciągające tematy , bo język pisany masz znakomity.

kuba18p

Dziękuję za przeczytanie i skomentowanie Very Happy

Ech, wiem,pisałem to na język polski.Temat miał być w dowolny sposób związany ze szkołą Very Happy

Kolejne opowiadania, którego prolog jest na stronie, bedzie ciekawsze, o tak Very Happy

Pozdróweczki Wink

AGA

A ja zapraszam do przeczytania i skomentowania (standart xD) Koka Smile

kuba18p

Przeczytam, obiecuję, jak znajdę odrobinę czasu Very Happy

AGA

czekam

Gość

Przybyłam, przeczytałam. Jezyk masz rzeczywiście bardzo dobry. Jednak znalazłam kilka nieścisłości. Chodzi mi o postać Jana Figurskiego, w dialogu mówi że chodził do tego gimnazjum 10 lat temu a teraz korzysta z emerytury. Zakładając że gimnazjum kończy się w wieku 16 lat, to znaczy że Figurski ma teraz 26 i jest już na emeryturze. Po za tym 10 lat temu gimnazja jeszcze nie istniały (gimnazja były jeszcze przed wojną).

Aha, mam zamiar wprowadzić trochę porządku na forum. Jak ktoś chce pogadać w dwie osoby to piszę się na PW.

AGA

Ztego co mi udało się zrozumieć to on BYŁ NAUCZYNIELEM 10 lat temu , a nie UCZYŁ SIĘ. To moja interpretacja...

Gość

Racja, wzracam honor. Ale to nie zmienia faktu że gimnazjów jeszcze nie było.

AGA

Co to to tak.

kuba18p

Racja, był nauczycielem. Za tę haniebną nieścisłość przepraszam Very Happy

AGA

Nie szkodzi , dobrze ,że Twoja pani od polskiego się nie połapała xD.
Czekamy na kolejne "dzieła".